Filmpje pakken?

In het paasweekend wilde de kerk een film laten zien op het marktplein(tje). Het zou een film worden over het leven van Jezus in een van de lokale talen (Mandinka). Ze wilden daar nog graag wat technische hulp bij, en toen dachten ze aan mij, ….. wie lacht daar? Samen met nog een collega gingen we aan de slag en verzamelden alles wat er nodig was: Een beamer, een versterker, een dvd speler en een generator. Mijn collega had de stekkers gecheckt, want de apparaten kwamen overal vandaan. Uit Australië, Japan, Gambia. We gooiden alles in de auto en reden naar het pleintje toe. Het was nog net schemerachtig, genoeg om alles te kunnen plaatsen, ….dachten we. Het bleek dat de check niet zo goed was geweest als gedacht. De stekkers pasten niet in de stopcontactdozen. Stress, want er stonden al heel wat kinderen om ons heen te vragen wat wij zouden gaan doen, en bovendien werd het nu toch echt donker. Mijn collega stapte in de auto, reed een paar keer heen en weer met verkeerde en goede stekkers en zeker een uur later konden we dan eindelijk beginnen met het vertonen van de film. We richtten de beamer op een witte muur. Maar het bleek dat de bewaker van dat complex een “strenge” moslim was en hij wilde geen christelijke film op de (buiten)muur geprojecteerd hebben. Tja om de lieve vrede maar te bewaren hebben we toen de beamer ergens anders op gericht! Het werd uiteindelijk een goede avond. Veel mensen kwamen kijken. Het maakt vaak niet uit welke film er draait, het vermaak is dat er een film is. Maar toen bleek dat er ook nog een boodschap in de film zat bleven de mensen de hele tijd kijken. En ook naderhand waren er een aantal mensen die vertelden dat ze wel wisten dat deze film de waarheid sprak over Jezus. Gelukkig duurde de avond niet de 4 uur die mijn collega zei, maar was het maar 2 uur en om 23:00 waren we weer thuis, met goede gesprekken en meer kennis over de verschillen in stekkers!