maandag 28 januari 2013

Onbetaalbaar

We hebben goed nieuws. Een ieder van jullie zat natuurlijk de afgelopen weken op het puntje van de stoel om te lezen hoe het ging aflopen met de waterhuishouding/pomp. Nou we hebben sinds vorige week weer stromend water in huis.
Na 10 weken zonder stromend water te hebben geleefd, wat ons gevoel van kamperen nog meer heeft versterkt. Alhoewel je op de camping nog naar het centrale sanitairgebouw kunt gaan en dan heb je vaak warm water voor de afwas of voor het douchen. Dat hebben we hier niet. Wel in Combo hoor, op het hoofdkantoor. Daarom gingen we laatst ook naar de guesthouse van WEC om uit te rusten en om een heerlijk warme douche te nemen. Net op het moment dat Thamar aan het douchen was en zich weelderig had ingesopt ook haar haar, viel de elektriciteit uit (dagelijkse kost op zich), en daarmee de waterdruk en de warmte. De daarop volgende paar minuten zijn niet geschikt voor een blog, haha. Nou ja het was op zijn minst vervelend te noemen.
Goed terug naar ons water. Tussen de bedrijven door moest ik proberen de waterpomp te installeren en alle aanpassingen die daarbij kwamen kijken. Die aanpassingen die waren het grootste probleem. Het halve systeem moest worden aangepast. Dat hadden onze Gambiaanse experts (en tevens onze vrienden hoor) niet verteld. Nieuwe buizen moesten er komen. Okay, geen probleem, ik stapte en reed naar de plaatselijke Gamma, oh nee die hebben we hier niet plaatselijk, sterker nog die hebben we überhaupt niet. Net zo min als de Praxis, Karwei, etc. Nee de shopping moest in Combo gedaan worden, maar daar gaan we meestal maar 1 keer per 2 weken heen. En dan maar hopen dat je niets vergeten bent.
Ik had een mooi schema gemaakt zodat zo weinig mogelijk buis werd gezien, want het oog wil toch ook wat, …. Nou ja, het Europese oog dan, Dat Gambiaanse oog zal het … wezen. En dus werd ik mijn afwezigheid, (met alle goede bedoelingen overigens) het schema aangepast om voor mij nu nog steeds onduidelijke redenen. Maar ja na 10 weken waren we op een punt dat we maar een oogje dichtknepen en ze maar liever op de kraan gericht hielden. Want daar kwam eindelijk het doorzichtige goud uit. ………… Nee ik weet dat dat niet zo heet, maar dat was het voor ons wel. We genieten er nu elke dag enorm van.
Toen het water eindelijk uit de kraan kwam moest ik aan Herman Finkers denken. Hu? Wat? Herman Finkers?... Ja Herman Finkers. In een grijs verleden had hij een cabaretprogramma waarin hij het had over het prijzen van de Heer door Christenen. Hij maakte daar natuurlijk een grap over.
Hij had het over het prijzen van de Heer, wij prijzen Hem steeds meer; euro 2.50, 3.00, 4.50. Dat was grappig, alhoewel ik het destijds wel kantje boord vond. Maar ach, tijden veranderen en ik vind het een goede grap. En zoals nu zeg ik zelf ook. Heer, ik prijs u steeds meer. Dank U wel dat we eindelijk weer water hebben. Dat, en U bent onbetaalbaar.

P.s Op de foto ben ik samen met de buurman bezig de laatste hand te leggen aan het nieuwe systeem



zondag 13 januari 2013

HAMSTRA EN DE GIER

Het was een donderdagochtend. De auto volgeladen met het gezin en volle tassen vanwege de prayerday en het weekend dat we in Combo door zouden brengen. Wie kon vermoeden dat de reis anders zou verlopen als gedacht.
In de hoofdrol de Fam Hamstra en De Gier.
7.15 Zoals gezegd, bepakt en bezakt startte ik de auto voor de rit van anderhalf uur naar Combo
(90 km). Er stond weer een gebedsdag gepland en dat betekent dat we om 7.15 weg moesten om er om 8.45 te kunnen zijn.
De rit begon rustig. Veel mensen bleven nog binnen, vanwege de kou. Net als in Nederland als het sneeuwt en de wereld pas langzaam op gang komt, zo komt in dit jaargetijde The Gambia ook langzaam op gang vanwege de kou.
De eerste politiepost konden we zo passeren omdat de agenten te druk waren zich te verwarmen aan het door henzelf gestookte vuur. Maar al gauw won de zon aan kracht en moesten we bij de volgende politieposten wel stoppen voor “een gezellig praatje” alvorens we onze weg konden vervolgen.
Onderweg merkte ik al dat er iets niet helemaal klopte. De remmen werkten niet zoals het zou moeten, … sabotage (oh nee das wel erg ver gezocht). Ik merkte het toen ik voor de politiepost moest stoppen en pas een meter na de politiepost tot stilstand kwam. Maar met mijn vriendelijkste glimlach was er geen probleem en konden we door. In de dorpen moesten we voorzichtig rijden vanwege al de kinderen die te voet naar school gingen.
Opeens nadat we een aantal huizen gepasseerd waren zagen we rechtsboven in de lucht grote zwarte vlekken. En we dachten nog; Is het een vliegtuig, is het een vogel, …. Nee het is superman, oh nee het waren toch vogels. Tientallen grote zwarte gieren cirkelden in de lucht rond ene grasveldje waar waarschijnlijk een dode ezel, geit, schaap, hond, kat of koe lag. Plots vlogen ze laag over de weg, maar gelukkig toen ik eraan kwam vlogen ze weer op………….. De meesten tenminste. Net die laatste niet en die was te laat. Met een harde klap en glasgerinkel (oh nee! mijn koplamp) vloog de grote gier, zonder zijn vleugels te bewegen naar de linkerkant van de weg, bijna op de schoot van een vrouw die daar zat. Het zou zijn laatste vlucht zijn. Hij was op zoek naar voer maar werd het uiteindelijk zelf voor zijn collega’s.
Nee hier in The Gambia stop je niet, nee dat is niet zielig het is die vogel zijn eigen schuld. Hij is tenslotte toch geen auto? Ik ga toch ook niet met mijn auto vliegen? (oooh Silvian wat een gemeen grapje). De kinderen hadden het ook zien gebeuren en ik was een beetje bang voor hun reactie. Maar dat had niet gehoeven. Er werd een voorzichtig gelachen over hoe de gier zonder te vliegen toch vloog.
Al gauw was het voorval weer vergeten, en herinnert nu alleen de kapotte koplamp aan de korte samenwerking tussen Hamstra en de Gier.