vrijdag 29 november 2013

Ik heb geen tijd

TJA, AFRIKA

Al zeker een half jaar lang zijn wij in het gelukkige bezit van een wasmachine. Nu niet gelijk denken dat het het laatste model wasmachine is, maar toch. Hij is dus van hout! Het is een halve kuip waar weer een kleinere kuip in zit. Die kun je middels een handvat heen en weer bewegen (Ja bent u er nog. Met de hand dus,… geen electriciteit. Dat bewegen zorgt ervoor dat het water tegen balkjes opbotst en dat moet er dan weer voor zorgen dat het water gaat kolken en dat maakt de was schoon. Na 2 x 10 minuten is je wasje gedaan. Eigenlijk een voorloper van de moderne wasmachine zoals u die toch hoogstwaarschijnlijk thuis hebt staan, nog korter ook. (Nu is het concept va schoon hier in Te Gambia ook anders dan in Nederland)
Nou dus, ik ben er super enthousiast over. Hand gemaakt door een goede vriend, een echte Reindersburger©. De hoeveelheid toeren die het ding maakt dus veel uit hoe snel je het apparaat zelf beweegt. Maar ik vind em geweldig (Ps, Ik = Silvian).
Maar zolang als wij em al hebben zolang probeer ik onze wasdame enthousiast te krijgen voor de wasmachine. Het scheelt haar rugklachten, is sneller en in mijn beleving, als je het goed doet, ook schoner.
Maar zoals vele Gambianen houdt ze niet zo van veranderingen. In mijn beste Jola heb ik de voordelen uitgelegd, een aantal malen heb ik haar uitgelegd hoe het moet er daarbij rekening mee houdend dat niets vanzelfsprekend is (hoe werkt een kookwekker??). ik heb het voorgedaan. Maar tot mijn grote frustratie lukt het haar niet om er enthousiast over te worden, laat staan dat ze het doet zoals ik graag wil…………………………….. Teveel waspoeder, te kort, te langzaam.
Tja dit is Afrika, waar dingen anders werken dan je vaak denkt. Het is en geweldig leuke en lieve vrouw dus we laten haar maar wat gaan met die wasmachine, ……. Mmmmh Maandag heb ik nog wel een keer tijd voor wat nadere uitleg!
Zal ik………

woensdag 20 november 2013

EN ER WAS ……. GEEN LICHT

Het was al laat en ik wilde nu toch echt naar huis, omdat ik wist dat we anders in het donker moesten rijden. En als er iets is dat ik niet graag doe dan is het wel in het donker rijden. Nee, ik ben geen watje, u hoeft nu niet stiekem te grinniken omdat Hamstra “niet in het donker durft te rijden”. Ik heb alleen gezegd dat ik niet graag in het donker rijd, …. Hier in The Gambia. Ach ja dat is waar ook,wij wonen in Afrika en ik kan u vertellen dat dat hel anders rijd dan in Nederland bijvoorbeeld. Als u het daar al niet fijn vindt om in het donker te rijden (nu kunnen we daar natuurlijk ook over discussiĆ«ren wat dat dan is; donker), dan rad ik het u hier helemaal af.
We stapten in de auto en begonnen aan de rit van anderhalf uur (90 km). Maar het ging allemaal niet snel genoeg en het laatste half uur moest toch in het donker. Dat kwam mijn humeur niet ten goede.
In dat halve uur zouden we 3 auto’s zonder enig achterlicht tegen komen, 12 met witte achterlichten, 15 met kapotte voorverlichting en 247 met groot licht. Kortom we kwamen veel auto’s tegen met kapotte of verkeerde verlichting, die by the way gewoon worden doorgelaten bij de talloze politiestops die we onderweg altijd tegenkomen.

Maar het ergste moest nog komen. De 90 km gaat over een weg die praktisch op geen enkele plaats verlicht wordt door straatlantaarns, of ze staan zover van de weg af dat er meer sprake is van bermverlichting.
Op een gegeven moment zag ik in de donkere nacht vaag in de verte voor mij een donkere schim waar donkere figuren heen en weer liepen. Ik minderde vaart en zag dat het de zoveelste gestrande auto was waarbij men in de nacht het wiel aan het verwisselen was. Juist op dat moment kwam er een tegenligger aan. Een van die 247 met groot licht, u weet wel. Dus ik remde nog wat verder af, toen ik plots rechts voor me op de weg een wiel zag liggen. In een fractie van een seconde, zo snel ben ik heus wel, remde ik. Net op tijd, of net te laat het is maar hoe je ertegen aan kijkt. Ik stopte op het moment dat ik de band raakte.
Het bleek dus dat in de donkere nacht, een auto op een donkere plek een lekke band had gekregen en ter waarschuwing dat zij bezig waren aan de auto hadden ze dus in de donkere nacht op die donkere plek op de donkere weg een donkere band neergelegd die, zo verzeker ik jullie NIET reflecteert.
Vol ongeloof en ook boos op de mensen van de auto reden we verder in de donkere nacht. Ik heb een donker vermoeden dat dit niet ons laatste avontuur in het donker zal zijn.