Niet te geloven. Het is nog ene paar dagen en dan zullen we echt gaan vliegen richting The Gambia. Niet voor een vakantie, niet voor stage, maar om er te gaan wonen en werken. Iets dat al zolang in mijn hart leeft (meer dan 30 jaar), iets waar we ons als gezin ruim 3 jaar op voorbereid hebben staat nu toch echt te gebeuren.
De laatste weken stonden in het teken van afscheid nemen, presentaties geven en inpakken. Het afscheid was en is raar. Mensen die zo vertrouwd voor je zijn zul je lange tijd niet meer zien. Dat is iets dat maar moeilijk land in mijn hoofd, en zeker nog niet in mijn hart. Ookal weet ik het rationeel wel natuurlijk.
De presentaties waren erg leuk om te doen. We hebben er heel wat gegeven. Op de school van Eline, Lukas en Levi. Zowel in Emmeloord als in Doetinchem. Ook hebben we nog een presentatie in de kinedrdienst van de kerk van Emmeloord gegeven. Het was leuk en uitdagend om dat genen wat we willen gaan doen aan kinderen uit te leggen.
Maar ook voor de volwassenen hebben we presentaties gehouden en mooie gesprekken gehad ahteraf.
Ach ja en dat inpakken. We hadden al zeker 3 rondes gehad, maar dit is geen gewone verhuizing. Echt alles passeert de revue; gaat dit mee, gaat dt niet mee. Kun je dit daar wel kopen en hoeft het dus niet mee, of is dit niet te krijgen, .... . Past dit nog wel in de koffer? Moet dit echt wel mee?Tot aan gummetjes vragen we ons dit steeds weer af.
En ondertussen willen we de kinderen natuurlijk ook niet vergeten Ze helpen zo goed mee, maar het is toch heel belangrijk dat we ook nog wat tijd samen door brengen. Dus we gaan nog wat leuks doen. Mag je 1 keer raden wat de kids willen doen ,........ de Efteling natuurlijk. We zijn door oma en opa gesponsord, dus dat is geen probleem meer. Nu alleen de afstand nog. Kan iemand die wat verkleinen?
Nou, ik ga maar weer eens wat inpakken.
zondag 17 mei 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)
