Na twee intensieve maar fijne weken ben ik (Thamar) weer thuis. Ja, normaal schrijft Silvian op de blogspot, maar ik vond dat ik nu ook maar eens moest, ook omdat het voor hem vanuit EG moeilijk te doen is.
Zaterdagmiddag ben ik op Schiphol aangekomen na een lange reis. Omdat de vliegtuigen van Bata naar Malabo maar twee keer op een dag gaan, moest ik vrijdagochtend om 6:00 vliegen terwijl het volgende vleigtuig (naar Casablanca) pas om 02:35 's nachts ging. De dag heb ik doorgebracht, samen met een Amerikaans zendelingenechtpaar dat het zelfde reisschema had als ik, in een guesthouse in Malabo. Die dag zijn we nog op zoek geweest naar mijn koffer die vanaf mijn aankomst in EG verdwenen was. We hebben 'm teruggevonden met alles er nog in!
Het was natuurlijk heel fijn om de kinderen weer te zien. Ze hadden het heel goed gehad bij de opa's en oma's en vrienden.
Nu is het even wennen om hier te zijn zonder Silvian, en voor hem is het natuurlijk ook vreemd om alleen daar te zijn. Het is vrij moeilijk om contact te hebben, Silvian heeft daar geen telefoon, en e-mail is lastig omdat er niet altijd stroom en/of verbinding is.
Het is in ieder geval fijn te weten waar hij is en met welke mensen. Het WEC team heeft ons heel fijn opgevangen. Over wat ze daar allemaal doen vertellen we later nog wel eens.
Silvian komt, als alles goed gaat, op 29 april terug.
Bedankt voor alle reacties/mailtjes! Er wordt echt meegeleefd, dat is heel fijn om te merken.
