donderdag 9 oktober 2014

BEDANKT VOOR HET LENEN VAN DE AUTO

Het is zomervakantie en de BCS, de internationale boardingsschool van WEC International is bijna verlaten. De leerlingen zijn naar hun ouders toe en veel van de staff is op verlof gegaan. Een beetje saai is dat wel maar het heeft ook zo z’n voordelen; we mogen een auto lenen. Aangezien onze eigen auto in The Gambia staat voor de verkoop zijn we ontzettend blij met dit aanbod en we nemen het dan ook met beide handen aan.
En wat er ook gebeurt in de loop van dit verhaal, …. We zijn er echt blij mee hoor. Met de Renault uit de vorige eeuw.
Voordat onze collega’s op verlof gingen kregen we nog een korte uitleg waar we al aandachtig naar moesten luisteren. Voor deze auto bleken er 3 sleutels nodig te zijn wilden we kunnen gaan rijden en ook nog benzine tanken. Daarnaast moesten we een beetje “wiggelen” met de sleutel om de central locking te laten werken. Ach ja na 5 jaar Afrika weet je een beetje hoe de zaken werken alhoewel we dit niet zo snel verwachten bij een “blanke” auto.
Al op een van de eerste ritten bleek dat de auto eigenzinnig is als het aankomt op starten. De eerste keer starten gaat prima, maar als je dan ergens stopt en vervolgens verder wilt moet je maar hopen dat de auto in een goede bui is. Daarnaast bleek dat de central locking wat meer nodig heeft dan een beetje “wiggelen”. He komt er nu op neer dat de central locking alleen werkt op mijn eigen deur ……..

Het dashboard is ook prachtig, een aantal knoppen werkt niet meer zoals het hoort, sterker nog ik ben bang dat als ik ze gebruik ze eraf zullen vallen. En de snelheidsmeter geeft meer een ongeveer aan dan een exacte snelheid. Als ik rijd dan geeft de teller bijv aan 40-50, ….40-50, 40-50. Ach dan zit het wel goed.
Het trillende stuur en de hier-moet-ik-wel-hard-op-trappen remmen noem ik hier verder niet.

Wat wel het meest vervelendste is, is de ruiten wissers. Al weken wacht heel Senegal (In The Gambia regent het al langere tijd) op regen, wij ook. Na een bijna droge periode van een jaar zien we er echt naar uit.
Vandaag eindelijk besloten om er even op uit te gaan en jawel hoor we zijn op weg, “ver” van huis en het begint te regenen. Maar wat ik ook doe de wissers willen niet in beweging komen. Na wat gemompel, okee gemopper toch maar besloten verder te rijden, wel richting huis, maar na 100 meter alweer gestopt want het ging echt niet. We zagen ons uitstapje al in het water vallen (hahaha) toen ineens de wissers besloten het zelf te gaan doen. Alleen op de snelste stand weliswaar maar toch, wij klaagden niet.
Hoe dankbaar we ook zijn, en dat zijn we echt want we zijn zoveel meer mobiel, het doet ons “pijn aan ons hart” te weten dat er een heel goede auto in The Gambia staat te staan.
We gaan nog weer op zoek naar mogelijkheden of onmogelijkheden om onze auto in Senegal te krijgen.
Maar misschien zullen we tot de conclusie komen dat het niet mogelijk is,
dan zullen we zeggen; Cést la vie.