Het is niet te geloven, maar hier zijn we dan weer. Het is nu alweer eind februari en we zitten voor een week in de hoofdstadregio voor een conferentie van de organisatie. En warempel het internet doet het al bijna de hele week. Dus daar hebben we dan ook rijkelijk gebruik van gemaakt.
Ook nog even voor de blog dan.
Hoe gaat het ondertussen hier in The Gambia? Nou de taal die wij leren komt mondjesmaat, veel te langzaam naar onze zin natuurlijk, maar goed we zullen echt geduld moeten hebben want er zit elke maand wel vooruitgang in.
Eteniteni di kasenkenak Kujolaak. Bare funak foken nimamang kasanken Kujolaak. (Met andere woorden; Het is moeilijk om de Jola taal te spreken. Maar op een dag zal ik Jola spreken.)
De cultuur blijft nog steeds een groot leerpunt. Het valt niet mee om deze totaal andere cultuur te kennen en begrijpen. En dat zorgt best voor wat frustratie. Niet omdat het fout is maar gewoon omdat we het totaal niet gewend zijn.Een bekend voorbeeld is natuurlijk de tijd. Het gezegde gaat: Wij (Westerlingen) hebben de klok (horloge), zij (Afrikanen) hebben de tijd. En dat klopt. En ookal wisten we dat al voordat we hier kwamen om er in het echie meegeconfronteerd te worden valt niet altijd mee.
Ik krijg nu toch weer onheilspellende berichten van het internet over niet kunnen publiceren. Ga het dan toch maar weer eens snel proberen voor het echt te laat is.
Een foto van de vogeltjes in onze achtertuin
Vele kinderen komen water halen bij onze put (de waterpomp is trouwens kapot)
