zondag 23 juni 2013

Daahaaag mobieltje

Groot feest, want een maandag zou de president langskomen. Helaas zouden wij dan nog steeds aan in Senegal zijn.
Maar het liep anders. Het bezoek van de president werd uitgesteld naar de dinsdag. Voor ons nog steeds te laat omdat we verwachtten rond 17:00 thuis te zijn of nog later. Maar de reis was zeer voorspoedig. We kwamen aan bij de ferry, en konden zo de ferry oprijden. Heel bijzonder. Dat maakte dat we al rond een uur of 14:00 thuis waren. Super.
Een paar uur later, en al die tijd hadden de scholieren buiten in de hitte op de president gewacht, kwam de president. Maar zo bleek hij stopte niet, eerst moest hij naar en ander dorp. Dat maakte voor de mensen langs de weg weinig uit. Dolenthousiast zwaaiden ze naar het konvooi van de president. Natuurlijk ook in de hoop dat er koekjes werden uitgedeeld. Die werden dan ook uit de rijdende auto’s gegooid.
In de avond kwam de president dan echt naar Sibanor, en hij had zitting in een school waar een groot feest zou worden gehouden. Thamar was wel voor dat feest te porren en samen met een vriendin/collega ging ze er heen. Maar wat was het druk zei ze. Vele vele mensen stonden de president op te wachten, en toen die kwam werden er weer koekjes uit de auto’s gegooid met als gevolg dat iedereen op de koekjes afrende en vele mensen onder de voet werden gelopen. Thamar en haar collega konden ternauwernood blijven staan in het gedrang.
Dit was ze teveel en ze besloten snel weg te gaan, zeker toen ze zagen dat er ene nieuwe “koekjes uitdeelronde kwam”.
Buiten de drukte kwam Thamar er toen achter dat ons fijne mobieltje met het fijne netwerk gestolen was.
Gllllloeiiii………. Net een weekje voor ons vertrek naar NL.
Jammer, …daahhaaag mobieltje

vrijdag 21 juni 2013

Het kannetje van de weduwe

In de bijbel staat het verhaal van een arme weduwe. Zij is zo arm dat ze op een dag een laatste maaltijd wil maken en daarna zullen zij en haar kind verhongeren omdat er niets meer is. (ik hoor u denken waar gaat dit heen, just keep reading).
Een profeet vertelt haar dan dat haar oliekruikje en de pot met bloem niet leeg zullen raken totdat het regent.
Misschien voor velen van u een mooi verhaal, voor mij een echt gebeurd wonder.
En wonderen gebeuren nog steeds!
Een paar weken geleden kwamen wij terug van een Senegal reis toen onze buurman ons verwelkomde met de mededeling dat de nieuwe waterpomp kapot was. Ook bleek de waterput zelf niet goed meer te zijn. Dat was weer een tegenvaller. Zo vlak voor ons verlof, en dan weer geen running water in ons huis dat daar wel op gebouwd is. Dat is best wel ongemakkelijk. Maar we lieten ons niet uit het veld slaan. We gingen op streng rantsoen van water uit de kraan, en we hebben gebeden. Niet voor een wonder ofzo, maar gewoon dat we hier niet teveel door ontmoedigd zouden raken.
Jerrycans voor water werden opgehaald bij de kliniek en gebruikt voor van alles en nog wat en vooral voor het douchen wilden we graag het stromend water gebruiken.
En terwijl het water bij de buren al weken geleden op was, hebben wij nu, na 3 weken kapotte pomp, nog steeds running water. Tuurlijk we zijn zuinig, maar dit gaat wel heel erg lang mee. We snappen er niets van maar hebben er veel plezier van en veel lol om. Elke keer als we de kraan opendraaien denken we lachend; zal het nu op zijn dan, om vervolgens weer een straal water over ons heen te krijgen. En ik kan u vertellen; ontmoedigd zijn we niet!
Wonderen zijn de wereld nog niet uit!

donderdag 20 juni 2013

TRINIWIE, ………… en BERT. Of TRINITY IS GAAF, ….. en de muziek is ook erg leuk

Ik denk wel een jaar geleden was dat het idee werd geboren (en oh wat was het een zware bevalling, toch Jeanet?) om voor het 100-jarig bestaan van WEC International de band TRINITY uit te nodigen.
WIE?? Vroeg ik Jeanet. Enthousiast legde ze mij uit dat dat een Nederlandse band was die wereldberoemd is in heel Nederland, en een bietje der buten. Ik had er nog nooit (sorry jongens) van gehoord. Maar nu. Na hun bezoek en muziek zal ik ze niet meer vergeten.
Jeanet en Daniel hebben zich een slag in de rondte gewerkt om alles hier in The Gambia (En Senegal) voor elkaar te krijgen, en wat hebben ze een super job gedaan. Ondertussen werd er in Nederland ook van alles georganiseerd om het voor TRINITY mogelijk te maken om in The Gambia en Senegal te komen. (Goed gedaan Jan Hendrik!)
Afgelopen 12 juni was het dan zover. Vanwege de volgorde van de tour zouden ze in Dakar aan komen, worden opgehaald door Daniel en Jeanet en dan zouden ze rechtstreeks naar The Gambia komen.
Maar de vliegmaatschappij TAP deed z’n bijnaam weer eer aan. (Take Another Plane). Ze misten de aansluiting in Lisboa en moesten een ander, en dus later vliegtuig nemen.
De volgende dag de 13e kwamen ze dan eindelijk aan in Dakar. Daarna volgde de lange rit naar Gambia.
En blablabla, ik kan wel uren doorgaan over de avonturen, over het concert in The Gambia in de galmende kerk, maar wel 500 man!, over de rit in onze auto’s weer naar de Senegal, naar de BCS. De Boardingschool van WEC International. Over het prachtige concert dat ze daar gaven. Zij, als MK’s geraakt door BCS en alles daar, en de kids en staff geraakt door de woorden gesproken en gezongen door TRINITY. Over de gezellige uurtjes (het waren er overigens naar mijn smaak wel veel te weinig), met een biertje, die we met z’n allen doorbrachten. Over die belachelijke namen die ze mij gaven. NEE dat ga ik jullie niet vertellen. Hahaha.
Hun vrouwen waren ook mee. En wat is het een prachtige groep samen.(Opr)echt, warm, grappig en daarbij maken ze goede muziek. Het heeft bij vele veel losgemaakt, okay, okay; Het heeft bij mij veel losgemaakt. Ik voelde mij weer even heerlijk relaxed, even vrij van het leventje hier op het platteland in The Gambia. En dat had ik zeker wel nodig.
Jullie hebben er weer een fan bij (Nee, daar zit je op te wachten), en wat mij betreft ook een vriend.
TRINITY, ….. En BERT, geweldig, en hun muziek is ook erg leuk.

Groetjes Fabian Slevian Fatima