Wild Life

Op dit moment genieten we van een goede anderhalve week vakantie. We zitten op een “geheime” locatie.(wel in de comboarea) Lekker even geen collega’s of andere bekenden. Maar gewoon even “wij” als gezin. Dat geheime adres bleek al snel niet zo geheim als we dachten ontdekten we toen we lekker aan het zwemmen waren en er zomaar een collega voor onze neus stond. Nu hadden we hem maanden niet gezien vanwege een verlof, dus dat was niet zo erg. Toch om er zeker van te zijn dat hij ons adres niet zou verklappen, hebben wij hem koud, ……… water aangeboden. (Wat dacht u dan?) Hopen dat het helpt! Er is hier bijna niets dat we nog niet gezien hebben, maar er stond nog steeds “de reptielen farm” op de lijst van te bezoeken zaken. Zo gezegd zo gedaan. Nu moet u weten dat de ANWB hier niet bewegwijzerd heeft en het zoeken naar een specifieke locatie is altijd een avontuur. Maar dit is The Gambia. Smal en recht toe recht aan. Dus na navraag aan een collega, zijn wij gaan rijden met het volste vertrouwen dat we het wel zouden kunnen vinden (Ja, en ook dit voelt u al aankomen). Niet dus. Wij weer bellen, bleek dat we te ver waren gereden. We reden op aanwijzingen van onze collega (Neehhee, die zat niet bij ons in de auto maar die hebben we gebeld) terug en vonden de inrit naar de farm. (Het bleek dat ze precies tegenover die weg een mooi nieuw bord dat reclame maakt voor een hotel hadden neergezet. Tja daar kijkt iedereen naar waardoor je vervolgens het bordje met de reptielenfarm – handgeschreven- mist). Eenmaal aangekomen, kwamen we aan op een terrein waar allemaal betonnen bakken stonden en daarin zaten verscheidene reptielen. Slangen, schorpioenen, krokodillen, schildpadden etc. De toer werd ruimschoots goedgemaakt door een aardige Gambiaanse gids die wist waar ze over praatte en er af en toe zelfs een goede grap tussendoor gooide. Bijna bij elke bak waar we kwamen

riepen wij als gezin; Oooh ja die hebben wij ook in de tuin gezien. En dus trokken wij uiteindelijk de conclusie dat we in Sibanor in onze eigen tuin ook best entree kunnen vragen aan de mensen als ze de achtertuin betreden. Worden we misschien nog rijk ……………………..hahahaha!

HELP, …………… Tuinslang???????????

Een tijdje terug waren twee staffleden van de BCS (De internaatschool waar Eline, Lukas en Levi heen gaan) bij ons op bezoek. Het waren toevallig ook nog Nederlanders, en nog meer toeval; het zijn hele goede vrienden! Peter en Linda zijn normaal gesproken dormparents op een van de dorms op BCS. Maar het was vakantie, twee van hun kinderen waren naar NL. En dus besloten ze te reizen, samen met hun jongste zoon. En zo kwamen ze ook een paar dagen bij ons logeren. Met wat creativiteit wisten we slaapplekken op de veranda te creëren, Een heerlijke koele plek. Wij hadden nog geen vakantie, en dus zaten onze vrienden geregeld in de tuin. Te genieten van de prachtige vogels, of te genieten van een prachtig boek. Linda had een plek onder de mangoboom opgezocht, want die bood goede schaduw. Ik was in huis bezig, en hoorde opeens een schreeuw/roep komen vanuit de tuin. Wij mannen waren natuurlijk gelijk in opperste staat van paraatheid om de redder in nood te spelen. Nou ja dat wil zeggen dat ik eerst niet door had dat het een roep om hulp was. Dus na een verlate start renden we naar de veranda, keken door het gaasraam naar de plek waar Linda zat en zagen haar met de benen hoog opgetrokken op de stoel zitten. En meer naar links zagen we een slang, ……………………….. nee, dit keer dus niet de tuinslang, maar wel degelijk een echte. Stoer als ik ben pakte ik het kapmes en wilde naar buiten rennen om de slang te doden, maar ik bedacht me dat met een relatief kort wapen en blote voeten ik een makkelijke prooi zou zijn. Zeker omdat we erachter waren gekomen door Linda’s beschrijving, dat het om een spitting cobra ging. Ik rende terug in huis, zocht mijn slippers, rende naar buiten, rende weer naar binnen, zocht de sleutel van de schuur, rende weer naar buiten, rende naar de schuur, opende de deur, pakte de slangendoder (Ook wel schoffel genoemd) en rende naar Linda. (P.s daar waar u rennen leest moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat u moet lezen; snelde.) Om vervolgens te ontdekken dat de slang in geen velden of wegen meer te bekennen was, natuurlijk. Geen fijn gevoel, de wetenschap dat er een dodelijke slang rondkruipt. Maar ja, dat zullen er allicht meer zijn, …alleen dat weten we dan niet. Nou ja de rust is weer gekeerd!

NAWEC

Voor WEC, ….. WEC, …. NAWEC Wij Nederlanders hier vinden het wel een leuk grapje. Nou meer een leuke woordspeling dan. De elektriciteitprovider hier heet NAWEC, …. Na WEC. En laten wij nu net voor WEC werken, die overigens niets met elektriciteit te maken heeft. Nou ja, genoeg onzin. Waar het op neer komt is dat wij sinds een goede week de trotse gebruikers zijn van de NAWEC stroom. We hebben gewoon echt elektriciteit. Geen elektriciteit gratis en voor niets opgewekt door de zon. Milieuvriendelijk en wel. En zon is er eigenlijk altijd wel, soms wat minder, maar toch. Neehee, nu hebben we elektriciteit. Echte, van een enorme generator die ergens middenin het land staat en wordt gevoed door liters en liters diesel, walmend en wel, niet altijd werkend, ……mmmmmmmmh. Ja sorry hoor. Als je het zo bekijkt lijkt het een stap terug. Maar dat is het niet. De “gewone” mensen hoeven nu niet een megadure investering te doen (Zonnepanelen, accu’s e.d), het is minder duur om te starten. Op de lange termijn is het natuurlijk wel duurder, maar ja, roken is ook slecht voor de gezondheid op lange termijn (Ik bedoel maar, men denkt; Dat zien we dan wel weer!) Hoe het ook zij. Wij zijn er blij mee want als het 2 dagen langer had geduurd voordat ze waren gekomen dan had ik een investering moeten doen van meer dan 600 euro voor nieuwe accu’s. Ze doen het nog maar een klein beetje, maar dat is nu voldoende nu we NAWEC hebben. Een verharde weg, straatverlichting, een redelijk goede internetverbinding en nu ook nog “echte”elektriciteit. De vooruitgang is niet te stoppen!!!