Weer in de lucht!

Hallo,

Het heeft even (wat is even) geduurd, maar hier is dan weer ee berichtje uit de Hamstraat. Afgelopen Juni werd het zo druk met de examens voor onze bijbelschool dat de blog naar de achtergrond verdween. Na het halen van de diploma, werd vrijwel direct begonnen met de verhuizing en allerlei korte vakanties waardoor we weinig in het nieuwe huis waren. Dat "nieuwe" huis staat overigens in Emmeloord.

Toen we eindelijk wat langer thuis waren bleek het internet het niet te doen. Dat heeft ook weer een aanatal weken geduurd. Tja en daarna was de puf om wat te schrijven ook wel behoorlijk gezakt.

Het internet doet het dus weer en ik ben meteen maar in de materie van websites bouwen gedoken. Dat is nog leuker dan de weblog, ... alleen ook een stukje moeilijker. Via allerlei codes kun je zo'n website dan helemaal opbouwen. Wel leuk om te doen, kost een beetje (veel) tijd. Maar goed als het zover is dan zal ik hier een adres achterlaten.

Foto's

Voor degenen die niet kunnen wachten ... omdat ze nou eenmaal ver weg wonen of gewoon omdat het te lang duurt (sorry Lucas) op picasa hebben we een fotomap geplaatst.

Groetjes

Het adres www.picasaweb.google.nl/hamstraat

nog wat foto's uit Afrika

Ook al zijn we alweer een poosje terug, hier zijn nog een paar foto's van onze stage in Equatoriaal Guinee.

Pech

Afgelopen vrijdag is Eline op school van het klimrek gevallen en jawel... haar arm gebroken. Na een vervelende en pijnlijke middag in het ziekenhuis is het nu weer goed met haar. Het is verbazend hoe snel ze veel dingen alweer zelf kan. En ze kan gelukkig ook nog lachen...

Penalty koningin

Zondag was weer eens een drukke dag. Maar we hadden het allemaal goed uitgestippeld dachten we... Lukas had die ochtend een afsluitend voetbaltoernooi in Beugen. Van de F groep mochten de moeders meedoen in ene moederteam. En jawel Thamar was ook zo sportief om zich op te geven. Het toernooi duurde tot 15:00 maar Thamar zou rond 12:00 vertrekken naar Zwolle (ik zou hier blijven voor de studie).

12:00 Thamar nam nog "effe" deel aan het penalty schieten, en zowaar ze werd eerste!!!! Penaltykoningin Beugen 2008 stond er op de trofee die ze mee mocht nemen naar huis. Maar ja die prijsuitreiking was pas om 15:00 afgelopen en daar moest ze natuurlijk wel bij zijn nu. Ze "moest" ook nog de wisselbeker mee nemen, een loei van een ding. Tja adel verplicht dus moeten we volgend jaar maar terug komen om de beker weer te winnen.

Sfeer proeven

Herenigd

Hallo allemaal,



Sinds vorige week dinsdag zijn we als gezin weer compleet. Lekker Westers, landde het vliegtuig volgens schema 's middags op Schiphol. De douane, die ik tot 3 keer toe niet gezien had in Equatorial Guinea, wat betreft mijn koffer, was hier wel alert en vertraagde mijn voorspoedige reis. Ze wilden graag mjin koffer zien. Voor zover ik wist had ik niets te verbergen, dus dat mocht wel van mij ... (ook als ik wel wat te verbergen had had ik geen keus). Het bleek dat ik in al mijn enthousiasme om souvenirs voor "iedereen" mee te nemen, ook koraal bij me had. En dat was dusdanig echt dat de eerste douanier zijjn collega erbij riep om effe te checken of dit wel door de beugen, euh, beugel kon. Gelukkig was de collega iets makkelijker en die vond dat ik gewoon door mocht ... pfoei.
Toen ik daarna de grote glazen schuifdeuren doorging en weer gewoon in Nederland was stonden daar helemaal vooraan mijn lieve kinderen (ruim 5 weken niet gezien) en mijn lieve Thamar (3 weken niet gezien). Dat was echt een heerlijk moment. En wat waren ze gegroeid .. (de kinderen dan!).
Terwijl we in de auto zaten op weg naar huis (waar dat ook mocht zijn op dat moment), dacht ik aan de taxi ritten die ik daar heb gehad. Elke dag wel 2 keer in de taxi. ............. Nou is een taxi daar niet helemaal een taxi hier. Daar rijden meer taxi's dan "gewone" auto's. De taxi ritten in de stad kosten ongeveer tussen de 50 en 90 eurocent. Daarvoor moet je wel voor lief nemen dat hij meerdere passagiers meeneemt die soms een totaal andere eindbetsemming hebben. Je moet bereid zijn om je stoel/bank met meerdere te delen. Op een passagiersstoel passen best 2 mensen, en achetrin? Oh, zeker 4 en 5 lukt ook nog wel. Verder vaak geen spiegel(s) barsten in de voorruit, wiebelende erbijna afvallende wielen, bumperkleven (= minder dan 50 cm afstand, ... da's paas kleven).
Maar een avontuur is het wel.
Een keer heb ik een rit gemaakt van ong. 125 km. Toen we begonnen te rijden zaten we gewoon met 5 in de auto. Ik op de voorstoel. Heerlijk ... totdat hij na 5km stopte om nog 2 dames mee te nemen. De rest van de 120 km zaten de passagiers achter behoorlijk krap. (Die dame laat ik twee keer de prijs betalen zei de chauffeur tegen mij, waarmee hij maar wilde zeggen dat de dame toch erg stevig gebouwd was. Ik deelde de verdere rit de voorstoel met de andere dame. Mijn benen en billen waren daar niet zo blij mee.
Toen bijna aan het einde van de rit het linkervoorwiel begon te bonken en te hobbelen vond ik het echt niet zo leuk meer. (alhowel ik er nu om lachen kan natuurlijk).
Tja en zo waren er natuurlijk nog veel meer avonturen en foto's ook, alhoewel de mensen het niet zo prettig vonden als je een foto maakte, dus heb ik er niet zo veel gemaakt. Ik hoop ze binnenkort op de site te zetten.

Tijdelijk gescheiden...

Na twee intensieve maar fijne weken ben ik (Thamar) weer thuis. Ja, normaal schrijft Silvian op de blogspot, maar ik vond dat ik nu ook maar eens moest, ook omdat het voor hem vanuit EG moeilijk te doen is.

Zaterdagmiddag ben ik op Schiphol aangekomen na een lange reis. Omdat de vliegtuigen van Bata naar Malabo maar twee keer op een dag gaan, moest ik vrijdagochtend om 6:00 vliegen terwijl het volgende vleigtuig (naar Casablanca) pas om 02:35 's nachts ging. De dag heb ik doorgebracht, samen met een Amerikaans zendelingenechtpaar dat het zelfde reisschema had als ik, in een guesthouse in Malabo. Die dag zijn we nog op zoek geweest naar mijn koffer die vanaf mijn aankomst in EG verdwenen was. We hebben 'm teruggevonden met alles er nog in!

Het was natuurlijk heel fijn om de kinderen weer te zien. Ze hadden het heel goed gehad bij de opa's en oma's en vrienden.

Nu is het even wennen om hier te zijn zonder Silvian, en voor hem is het natuurlijk ook vreemd om alleen daar te zijn. Het is vrij moeilijk om contact te hebben, Silvian heeft daar geen telefoon, en e-mail is lastig omdat er niet altijd stroom en/of verbinding is.

Het is in ieder geval fijn te weten waar hij is en met welke mensen. Het WEC team heeft ons heel fijn opgevangen. Over wat ze daar allemaal doen vertellen we later nog wel eens.

Silvian komt, als alles goed gaat, op 29 april terug.

Bedankt voor alle reacties/mailtjes! Er wordt echt meegeleefd, dat is heel fijn om te merken.

Nog ff geduld

Zondagmiddag half drie geweest. Nog even wachten en dan kunnen we eindelijk vliegen. Morgenmiddag om 13:00 hopen we te vliegen. ALs dat allemaal goed gaat dan zijn we ruim 15 uur later waarschijnlijk in Bata. We zien er naar uit om het team daar te ontmoeten. We hebben zoveel contact met elkaar gehad, via mail, via de telefoon. Het voelt alsof we elkaar al kennen.
Ookal had ik graag goede vrijdag en pasen in Equatorial Guinea mee gemaakt, toch was het fijn dat we hier nog waren en pas 10 dagen later konden vliegen. Nu hebben we goede vrijdag en pasen met de kinderen gevierd. Vrijdag hebben we als gezinnetje het avondmaal gevierd en vanochtend zijn we, samen met de nichtjes en tante naar de dienst geweest.
Al met al een fijn weekend zo net voor ons tijdelijke vertrek!

Als het goed is kunnen we in EG ook mailen .... jullie zullen het wel merken.

Groeten en niet al teveel slecht weer gewenst.

Silvian en Thamar

Volleybal, Voetbal & Ark van Noach

We zijn er nog

Hallo allemaal,

Eigenlijk zou dit berichtje vanuit Equatorial Guinea moeten zijn geschreven gezien de datum. Het is vandaag 15 maart en gisteren zouden we gaan vliegen. Het is echter anders gelopen. Zoals jullie hebben kunnen lezen was het tot nu toe al een hele klus om het voor elkaar te krijgen. Afgelopen donderdag zijn Thamar en ik samen naar de ambassade in Brussel afgereisd om de visa alsnog voor elkaar te krijgen. Het was namelijk ondertussen duidelijk geworden dat de ambassade ons geen toeristisch visum wilde verstrekken, alleen een religious visum. Ondanks dat we christen zijn is dat volgens ons geen goede reden om ons tot een religious visum te verplichten. Als we in het land zijn zullen we ook voornamelijk bezig zijn om te kijken en te leren. De stage duurt immers maar 6 weken.
Maar goed we gingen dus naar de ambassade om voor een toeristisch visum te pleiten. 3 uur rijden, waarvan ruim 1 uur in, waarom-zouden-we-duidelijke-wegbewijzering-aanbrengen-om-mensen-te-helpen-Brussel.
Toen we in de ambassade aankwamen hebben we gepraat als brugman en meer maar dat mocht allemaal niet baten. De consul kregen we niet te spreken en de secretaresse heeft 10 keer hetzelfde uitgelegd.
Dat betekende dus dat we met lege handen naar huis terug moesten en dat we niet de volgende dag zouden vertrekken.
We hebben het er even moeilijk mee gehad maar gelukkig konden we het al snel naast ons neerleggen en we zagen tegelijkertijd dat het een goede test was voor ons geloof.

Nu duidelijk is wat de ambassade precies van ons wil kunen we meer gericht aan het werk gaan en we hopen met een paar dagen ons visum nu wel binnen te krijgen. D.V. vliegen we dan 2e Paasdag naar Equatorial Guinea.

Groeten van ons; Silvian en Thamar

Geduld

Het is dinsdagavond en we wachten nog steeds op een stempel uit Equatorial Guinea, die nodig is om ons een visa te verschaffen. De ambassade in Brussel wil deze stempel op de uitnodiging hebben die het zendingsteam ons heeft gestuurd. De officiele autoritieiten in EG die die stempel moeten zetten willen dat niet doen omdat het volgens hen niet nodig is.
Er zijn ondertussen allerlei contacten gelegd via mail, telefoon naar EG alsook de ambassade en die hebben onderling ook weer contact gehad. Tot nu toe allemaal zonder succes. De stempel moet er komen anders geen visa, ... of we moeten voor 6 weken een hotel boeken, want dan kunnen we een hotelboeking laten zien en dat is ook goed.
We kunnen gerust zeggen dat dit, een kwestie van vertrouwen op God is. We kunnen niet veel meer doen. Misschien dat we morgen naar Brussel af reizen om daar nog eens voor onze "zaak" te pleiten en ondertussen probeert het team in EG het in een andere stad bij een andere ambtenaar om dat stempel te krijgen. Ook kijken we naar de optie om toch een hotel te boeken, maar dan voor kortere tijd, dat zal dan nog wel te betalen zijn.
Hoe jammer het ook allemaal is, want we willen zo graag naar Equatorial Guinea gaan, toch is dit niet perse een vervelend avontuur. Het laat ons goed zien waar we staan in ons geloof, en dat is veel waard. Niemand kanzeggen dat geloven saai is, we beleven dit echt als een avontuur met God ... spannend tot de laatste minuut.... ook voor jullie.

Groeten Silvian en Thamar met hopelijk snel goed bericht.

VISA ??

Hallo,

Een subtiel berichtje uit Malaysia :) herinnerde ons eraan dat we al een tijdje niks hadden geschreven.
We zijn, zoals gewoonlijk weer druk bezig. Naast de assignments moest ik ook een preek voorbereiden en we moesten vooral druk aan de slag met het aanvragen van ons visum. Alles wat we nodig hadden om het visum aan te vragen (zie vorige bericht) hadden we eindelijk binnen na ongeveer 2,5 week. Maandagochtend hebben we alles in een envelop gedaan, en werd er vanuit Doetinchem een koerier geregeld. Die zou de envelop dan weer dinsdag in Bruxelles af leveren. Maarrrrrrrrr, het bleek dat de ambassade gesloten was toen de koerier daar voor de deur, poort, hek stond. (Ik weet nog niet of dit aan het tijdstip van de koerier lag of aan de ambassade).

Woensdag een nieuwe poging door de koerier, nu lukte het wel. Nog diezelfde middag hadden we een mailtje terug van de ambassade dat ze de papieren ontvangen hadden ..... maarrrrr er ontbrak een stempel op een van de papieren die uit Equatoriaal Guinea was gemaild.
We hadden eigenlijk net "de teugels" van alles regelen voor het visa wat laten vieren, en nu moesten we er weer vol in. Dat wil zeggen, vooral Thamar, want ik (Silvian) lag (en zit) nog bij te komen van een ? buikgriepje ..denk ik.
Om alles maar wat kracht bij te zetten ook nog gebeld naar het team in Equatoriaal Guinea, en wat blijkt. In het land zelf snappen ze niet zo goed wat voor stempel de ambassade uit Bruxelles nu wil !!!!!! Handig !!! Maar het team doet er alles aan om toch de/een stempel te krijgen.
Voor de bidders onder jullie misschien een goed punt.

Zoals we ookal afsloten met het vorige bericht; Het ligt niet meer in onze handen, wij hebben gedaan wat we konden, we vertrouwen op God dat het goed komt ... one way or the other.

Groeten Silvian en Thamar

STAGE ... HET VERVOLG.

De voorbereidingen voor de stage zijn in volle gang. We hebben internet afgezocht naar goekope tickets. Ook via buitenlandse mede studenten gezocht, het lokal reisbureau bezocht en ... dat lokale reisbureau was (weer) de goedkoopste. Dus we hebben daar de tickets besteld die ons naar de hoofdstad van Equatoriaal Guinea moeten brengen; Malabo. Aangezien dit op een eiland ligt en wij op het vasteland onze stage zullen gaan doen zullen we verder moeten reizen met een lokale vlucht. AAAAAAAAAAAAAAAAAHHHH. ENG. Effe gecheckt op het internet; in 2005 is daar nog zo'n lokaal vluchtje neergestort. HHHMMMM, lekker vooruitzicht. Het zal wel goed gaan.

Oh ja, voordat we het land in kunnen moeten we een visum aanvragen. Het is haast niet te geloven wat we daar allemaal voor moeten doen. We moeten bewijzen dat we AIDS vrij zijn, we moeten een bepaald bedrag op onze bank hebben staan, een hotelboeking kunnen laten zien (wij slapen gewoon bij de missionaries) het vliegticket laten zien (ook zo handig; eerst het vliegticket boeken= betalen en dan zeker te horen krijgen dat je visa geweigerd is). Maar we moeten zelfs een certificaat van goed gedrag overleggen aan de ambassade voor het visum. Ja, ja ik hoor iedereen al binnensmonds lachen en denken; dat wordt lastig voor silvian, hahaha :)

Als we pech hebben duurt dat certificaat ongeveer 4 weken, en dan moet het nog naar de ambassade in Brussel die het dan op zijn beurt weer moet goed keuren. Maar over 4 weken hopen we eigenlijk net in het vliegtuig te zitten.

Al met al bracht het wel even wat onrust, maar we hebben het bij God neergelegd en als het zo moet zijn dat wij naar Equatoriaal Guinea "moeten" voor onze stage zal het allemaal ook lukken.

Binnenkort: Het vervolg op het vervolg.

CARRRRRNAVAL

Vandaag was de grote dag ... voor de kids. CARNAVAL!!!!!!!

Twee papa's en twee mama's, waaronder wij dus moesten aan de slag met de skelter en met kleren. Het werd uiteindelijk een vliegtuig en de twee meiden stewardessen en een piloot. Het was erg koud,maar wel droog en dat is soms heel wat in Nederland. Wij hebben staan blauwbekken langs de kant van de weg om naar de kids te kijken. Maar dat was de moeite waard.

STAGE

Hola,

Nou, eindelijk weten we waar we de stage zullen doen. Het wordt Equatoriaal Guinee. Dit was de allereerste "aanbieding" die we kregen. Daarna hebben we met nog twee andere zendings organisaties gemaild en ook persoonlijk gesproken. Dat duurde al met al aardig lang. Op een gegeven hebben we besloten de knoop door te hakken en te gaan voor de eerste optie.
Equatriaal Guinee is een landje 0,8 keer Nederland en met een inwonertal van .... hou je vast... jullie dachten dat Nederland dicht bevolkt was?? Nou dat klopt. Eq. Guinee heeft er iets meer dan 500.000. Het is het enige officieel Spaans sprekende land in Africa. ..... Dus ja ik ben al druk bezig om wat basis Spaans op te pakken. Verder moeten natturlijk de tickets geregeld worden, de visa en eventuele inentigen etc, etc. Wat dat betreft beginnen de voorbereidingen nu pas echt.
De kinderen blijven dit keer logeren bij de opa's en oma's. Dat is dan maar voor twe weken, wnat Thamar komt na die twee weken weer terug naar Nederland. Ik blijf de volle 6 weken.
Het werk zal behoorlijk varierend zijn. 'S morgens is er een bouwproject, 's middags kidswerk, HIV/AIDS project en ook nog meelopen met een local pastor (een stukje churchplanting/building in de praktijk zien).
We hebben er veel zin in.

Groeten Silvian en Thamar

The week after..... the vakantie

Hoi,

Nu is het toch echt lang geleden dat we wat hebben geschreven. Dat moeten we even oplossen.
De vakantie is voorbij en het was een leuke tijd. De eerste week zijn we bij familie en vrienden geweest. En de 2e week (inclusief oud en nieuw) hebben we als gezinnetje gevierd in Bergen (bijna aan zee). Dat was ook erg leuk. Het weer was wel wat koud af en toe maar mooi genoeg om te gaan wandelen in de duinen. In het plaatsje schoorl was een hoge duin die je kon beklimmen. Pa en ma hadden dat na 2 keer wel gezien, maar vooral Levi kon er geen genoeg van krijgen en wilde wel 5 keer, .... maar niet alleen,... papa kon dus ook 5 keer naar boven en beneden.
Het was echt fijn om even afstand te kunnen nemen van Cornerstone. Maar als de afstand te groot wordt heb je niet zo heel veel zin meer om terug te gaan. Dat gebeurde mij (Silvian), zeker toen er die eerste week een aantal intensieve avonden geweest waren en de eerste cursus niet zo interessant was, was ik zo vermoeid da ik wel weer vakantie wilde. Maar dat kreeg ik niet. Kortom het aloude advies..gewoon doorgaan, maar opgevolgd. Alhoewel de carnavalsvakantie is erg vroeg dit jaar (over 2 weken) dus da moet wel af te zien zijn.
In die week hebben we ook nog een gesprek gehad met een 3de zendingsorganisatie voor een stageplaats. Dat was een goed gesprek en we hopen binnenkort wat van hen te horen. De stage komt al aardig dichtbij (12 maart). Dus het zou fijn zijn binnenkort meer duidelijkheid te hebben.
Zodar we weten waar de stage zal plaatsvinden laten we het weten hoor.

P.s. Natuurlijk de camera vergeten toen we op vakantie waren in Bergen.... maar ik ben echt 5 keer de duin opgegaan met Levi....... nee echt!