Hellup brand!

Het is hier momenteel droog, erg droog. De paar spatjes regen die afgelopen week vielen, veel te vroeg voor het jaar, doen daar niets aan af. Voordat het water de grond raakt is het in stoom opgegaan, nou ja bijna dan. In ieder geval het was dus droog. En we waren voor een vergadering uitgenodigd bij de stationsleaders. Terwijl we daar waren werd de lucht ineens heel erg donker, en begon het naar rook te stinken. Nu is het het seizoen dat veel mensen een stuk land verbranden om het “schoon” te maken voor het komende farming seizoen, dus we dachten er eerst niet zoveel van. Maar vanuit het huis konden we zien dat het toch wel een erg groot vuur was. De stationleaders belden met iemand uit het dorp die wist te vertellen dat zij aan de goede kant zaten. Wij deden even wat rekenwerk en begrepen dat hij het had over de plaats van het huis aan een bepaalde kant van de weg, ……………. En ons huis stond dus precies aan de verkeerde kant zo te zeggen. We stapten in de auto, reden naar huis, onder de donkere wolkendeken. Thamar stapte uit bij huis, en ging samen met de kinderen tassen met de meest waardevolle spullen klaarmaken, voor het geval dat we weg zouden moeten. Ik reed samen met een vriend van de kerk naar de brandhaard toe. Op en bepaald moment konden we niet meer dichterbij komen vanwege de rook ontwikkeling en de warmte. (Tenminste, ik vond dat dat niet meer kon terwijl de gelli-gelli – openbaarvervoer- er anders over dacht en in de dikke rook en hitte verdween. En dat ging blijkbaar wel goed). De brand was inderdaad aan 1 kant van de weg, aan “onze” kant. Het waaide heel hard en de vlammen werden opgejaagd tot een paar meter hoog. Gelukkig voor ons zat er nog een zandweg tussen. Daar konden de vlammen niet overheen, ………………… of toch wel. Terwijl we zaten te kijken, sprong het vuur door een harde windvlaag over, en werd het toch wel wat spannender. Gelukkig bleek er nog een zandweg tussen te zitten en waaide de wind in ieder geval niet naar ons huis. Voor de zekerheid hebben we de tassen tot de avond klaar laten staan, maar toen konden we met een gerust hart gaan slapen…… Gelukkig.