De kids vliegen uit!

Niet te geloven, het is zover. Nog maar een paar dagen en ons huis zal leeg zijn. Stilte, kamers vrij, geen gelach of gehuil meer van de kinderen, eindelijk tijd voor ons zelf. Datgene waar je zoveel over leest in de bladen, staat nu toch ook echt te gebeuren in Huize Hamstra. Alleen, …….. onze kinderen zijn nog zo klein, nee echt, ze zijn nog zo jong. Tuurlijk dat beld houd je altijd als je een ouder bent. Je kinderen blijven tenslotte je kinderen. Maar echt, onze kids, ……………..ze zijn nog zo jong, ……………….. 13, 12 en 8. Dat is toch echt jong, toch? Levi heeft besloten dat hij ook graag naar de BCS wil (De internaatschool in Senegal). Hij heeft er “stage” gelopen, en hij vond het leuk. Daar waren wij blij mee omdat we zagen dat Levi zich in Sibanor behoorlijk verveelde. Zo af en toe speelde hij met wat Gambiaanse vrienden (vooral vriendinnetjes!!!), maar het is en blijft toch anders dan met kinderen die uit dezelfde leefwereld komen. Dinsdag dan is het zover. Als de auto het doet (ja hou maar op, vraag niet verder) gaan we weer om 7:00 op pad om de 300 km in 7 a 8 uur af te leggen. En als dat gelukt is dan gaan we leeg terug. Wat zal dat vreemd zijn. De familie zijn we al “kwijt”, gelukkig komen er regelmatig iemand van de familie langs, nu ook nog de kinderen. Die zien we van de 52 weken maar 18!! Nee dat vinden we nog steeds niet makkelijk, maar ja, de kids willen haast niet anders. Bij de vraag of de kinderen het anders zouden willen doen als ze het over zouden kunnen doen, was hun duidelijke antwoord: NEE, het is goed zo! …… Wat zijn we daar dankbaar voor!