En dat in een paar dagen tijd!!

Niet te geloven wat je mee kan maken in maar een paar dagen tijd. Zondag waren we Levi's verjaardagsfeest aan het vieren (zijn 6e verjaardag) toen ik (silvian) het bericht las dat mijn grootvader overleden was. Hij was al langere tijd ziek en eigenlijk had ik al afscheid van hem genomen, maar gaande de dag en al pratend met Thamar besloten we dat het waardevol zou zijn om toch te gaan. We zouden de volgende dag gaan kijken naar een vlucht. Dezelfde zondagavond begon Eline zich ziek te voelen. Eerst dacht ze buikpijn te hebben van de honger maar naar verloop van tijd bleek ze toch echt ziek te zijn. De nacht die volgde was er een van overgeven en veel buikpijn. Maandagochtend vroeg begon ze te klagen over pijn, schuin rechts onder haar navel. Ze kon de pijn plek precies aanwijzen. Alarmbellen gingen rinkelen en we besloten om naar een dokter te gaan om te kijken of het geen appendicitis was. (onze eigen dokters waren niet aanwezig of in de buurt).

Het bleek dus wel degelijk een ontstoken blinde darm te zijn, en Eline zou geopereerd moeten worden. Dat kwam als een schok,maar al snel besloten we dat ze dan maar mee moest naar Nederland omdat ik toch al zou gaan.

Maar na een telefonisch overleg met een van "onze" dokters, waarbij we het ook over de bloedwaarden hadden, bleek er een groot risico te zijn op vergergering als we te lang met de opreatie zouden wachten. Kortom na veel gebed, heen en weer gepraat is Thamar met Eline naar het ziekenhuis gegaan en heeft daar de nacht doorgebracht. De volgende dag is Eline geopereerd om vervolgens woensdag al naar huis te mogen (dit tot grote opluchting van Eline, .. en ons). Ondanks dat het hier in de ziekenhuizen heel erg anders gaat moeten we zeggen dat het er allemaal goed aan toe ging.

Omdat het goed leek te gaan met haar en ze was nu thuis heb ik nog geprobeerd om een vlucht naar Nederland te krijgen, maar helaas is dat niet meer gelukt, en ik kon niet naar de begrafenis. Maar dat was voor Eline wel weer fijn die toch zowel papa als mama om haar heen had.

Het was een enorm hectische tijd, met veel gebel, veel onzekerheid. Maar de halve wereld is voor ons in gebed geweest, heeftf gemaild, heeft gebeld, is langs geweest (niemand uit Nederland hoor:)). Het was heftig maar we voelden ons zo gedragen.

En nu zijn we weer samen en genieten van elkaar.