De laatste dagen moet ik weer wat meer aan Gambia en Senegal denken. Het is net
alsof we in het regenseizoen zitten. Het valt hier in de polder soms met bakken
uit de grauwe wolken naar beneden. Het verschil met het echte regenseizoen in Gambia
en Senegal is vooral dat als de regen valt het nog steeds warm is en dan is het
soms gewoon leuk om door de regen te dansen en de plassen te stampen. Niet dat
ik dat nog deed hoor, daar ben ik te oud voor, ten minste volgens mijn
kinderen. Als ik door de plassen wil stampen en dansen zijn zij het die mij
vertellen dat ik daar te oud voor ben en dat ik hen voor schut zet. Okay daar
ging mijn “maar-je-bent-zo-oud-als-je-je-voelt” houding. Even overviel me het
idee om de geraniums maar op te zoeken, maar gelukkig heb je die niet in Gambia
en Senegal en bovendien zeiden de kids dat het nou ook weer niet zo erg was.
Iedereen in Gambia en Senegal was echt aan het uitkijken naar het regenseizoen.
Na maanden van droogte bouwde het regenseizoen op en voelde je dat het er aan
kwam. Piet Paulusma hebben ze daar niet nodig. Vaak probeerde ik dat wel te
zijn maar ik zat er vaak ver naast. Als ik zei tegen de Gambianen; “Vandaag
gaat het regenen” dan keken ze mij aan, lachten (mij uit) en vroegen: “Oooh heb
je met God daarboven gepraat). En vervolgens had ik het dus mis.
Nee dan hier in Nederland. Daar kijken we ook niet naar boven, maar daar kijken we naar HET WEER. We stonden er van te kijken (alsof we het waren vergeten) hoelang een programma duurt dat alleen maar gaat over het weer. We lachten er wat smalend om en hielden onszelf voor dat we het wel per dag zouden zien. Mmmmmh daar zijn we inmiddels wel van terug gekomen. Het is gewoon niet zo fijn en praktisch om door de regen overvallen te worden als je in de stad bent. Dus toch maar dat weer in de gaten houden.
Maar de kids lieten helemaal een (zeg ik nu) geweldige “uitvinding” zien; De buienradar app. Het duurde mij een aantal dagen omdat hele “app” gebeuren te snappen (die hele ontwikkeling is ook aan ons voorbij gegaan e wat er al was snapte ik ook al niet).
Just last week plensde het rond de tijd dat de kids naar school moesten. Heel vaak stopt het net voordat ze moeten gaan, dan sta je op en hoor je de regen tegen de ramen tikken en denk je’”Arme kids die worden helemaal nat, k zal ze wel moeten brengen), maar dan als het zover is is het wonderwel toch weer droog. Maar dus niet dit keer, het was een minuutje voordat de kids weg moesten toen Lukas met een (in dit geval doorgestuurd) appje kwam; de buienradar.
Die liet zien dat de piek van de bui nu was en dat het met een minuut of 5 af zou nemen en dan zou het volledig stoppen. We moesten er hartelijk om lachen, gingen zitten en keken naar buiten, en warempel de bui werd minder en minder om vervolgens helemaal te stoppen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was stonden de kids op en fietsten naar school, Ze lieten ons verbouwereerd achter…………… Wie is er nu nog niet gesetteld? Zij of wij?
Nee dan hier in Nederland. Daar kijken we ook niet naar boven, maar daar kijken we naar HET WEER. We stonden er van te kijken (alsof we het waren vergeten) hoelang een programma duurt dat alleen maar gaat over het weer. We lachten er wat smalend om en hielden onszelf voor dat we het wel per dag zouden zien. Mmmmmh daar zijn we inmiddels wel van terug gekomen. Het is gewoon niet zo fijn en praktisch om door de regen overvallen te worden als je in de stad bent. Dus toch maar dat weer in de gaten houden.
Maar de kids lieten helemaal een (zeg ik nu) geweldige “uitvinding” zien; De buienradar app. Het duurde mij een aantal dagen omdat hele “app” gebeuren te snappen (die hele ontwikkeling is ook aan ons voorbij gegaan e wat er al was snapte ik ook al niet).
Just last week plensde het rond de tijd dat de kids naar school moesten. Heel vaak stopt het net voordat ze moeten gaan, dan sta je op en hoor je de regen tegen de ramen tikken en denk je’”Arme kids die worden helemaal nat, k zal ze wel moeten brengen), maar dan als het zover is is het wonderwel toch weer droog. Maar dus niet dit keer, het was een minuutje voordat de kids weg moesten toen Lukas met een (in dit geval doorgestuurd) appje kwam; de buienradar.
Die liet zien dat de piek van de bui nu was en dat het met een minuut of 5 af zou nemen en dan zou het volledig stoppen. We moesten er hartelijk om lachen, gingen zitten en keken naar buiten, en warempel de bui werd minder en minder om vervolgens helemaal te stoppen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was stonden de kids op en fietsten naar school, Ze lieten ons verbouwereerd achter…………… Wie is er nu nog niet gesetteld? Zij of wij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten