dinsdag 23 april 2013

Heel pijnlijk

Het was donderdag en ik bedacht me dat we al lang geen last hadden gehad van schorpioenen en slangen. Ik wist toen nog niet dat daar snel verandering in zou komen.
Voor “zaken” ging ik samen met Levi naar “beneden”, naar Combo. Thamar zou even lekker een momentje voor haar zelf hebben en een rustige nacht zonder mijn gewoel.
Later op de vrijdag avond wilde Thamar naar bed gaan, maar eerst moest het poesje nog even wat eten. Ze pakte wat eten en liep over de veranda naar buiten toen ze opeens een gemene steek in haar voet voelde.
Ze zag niets maar wist dat dit niet goed was. Ze wist dat dit een schorpioen moest zijn geweest.
Een lichte paniek overviel haar, maar gelukkig wist ze de rust te bewaren, strompelde naar de buren en die hielpen haar naar de kliniek te gaan. Ondertussen, en ook toen ik het te horen kreeg, zagen we allerlei doemscenario’s op duiken van helse pijnen die optrekken door het been, en zo een hevige pijn geven dat je liever dood wil, … dat was ons verteld.
Bij de kliniek aangekomen hebben ze haar een shot lidocaine gegeven. Dit voorkomt dat het gif verder het lichaam in gaat, en het verzacht de pijn.
Terugstrompelend naar huis ging ze dan toch maar naar bed. De schorpioen was in geen velden of wegen te bekennen. Het werd een heel slechte nacht, u weet wel die nacht die zo lekker rustig had moeten zijn omdat ik er niet was. Wat wilde ze nu graag dat ik er wel was.
Zaterdag moest ze ook nog werken, en dat heeft ze al strompelend gedaan.
Toen wij die zelfde dag terug kwamen en hoorden wat er gebeurd was waren we natuurlijk ook geschrokken en we besloten om vanaf dat moment allemaal binnenshuis slippers aan te doen. Wetende dat we dat maar een paar dagen zouden volhouden, en dan weer met blote voeten zouden lopen.
Inde avond Levi naar bed gebracht en Thamar maakte zich in de badkamer ook klaar om naar bed te gaan want ze was ook moe.
“SCHORPIOEN” riep Levi ineens hard. Ik rende naar zijn kamer onderwijl een plank pakkend. ”Waar” riep ik. Levi wees naar de mat recht voor zijn bed. Met een harde klap van de plank kwam er een einde aan het leven van de schorpioen
“Aaah, eigenlijk kon hij er ook niets aan doen”, …. Zei Levi nog. De schat
P.s de slippers staan alweer vaak buiten.

Geen opmerkingen: