Het Paas weekend was aangebroken, en dat betekent dat de Evangelische kerk van Gambia in het plaatsje Kampant bij elkaar komt om Pasen te vieren.
Elk jaar zijn het de blanken die dan hun auto beschikbaar stellen en de mensen naar Kampant brengen. Het dorp ligt precies tussen Sibanor (Onze woonplaats) en Bwiam (wonen onze NL vrienden). Dus het zou maar een ritje van 8 minuten rijden zijn, ware het niet dat onze auto in de hoofdstadregio staat, …. Te Koop. Als we succes willen hebben met de verkoop dan moet ie echt daar staan.
Het betekende wel dat wij net als onze Gambiaanse vrienden een lift moesten krijgen van een van onze collega’s.
Net de week ervoor hadden we Eline en Lukas weer opgehaald van de BCS in Senegal en we genoten ervan om weer als gezin bij elkaar te zijn. Voor het weekend hadden we besloten om de zaterdag naar het kamp te gaan omdat dan ook vrienden van ons gedoopt zouden worden in de rivier.
Ik was er al en in de middag zouden Thamar en de kinderen volgen. Met z’n 10en zaten ze in de auto. Dat klinkt veel maar is precies het aantal dat mag in een Toyota Landcruiser. Toen ze er bijna waren moest de auto afremmen en gaf daarna keurig richting aan. Een auto die met veel te hoge snelheid achter hen aan kwam zag het wel maar heeft waarschijnlijk gedacht dat ze niet de bocht om zou gaan. Het gebeurt hier namelijk heel erg veel dat je een knipperlicht ziet en ze gaan gewoon rechtdoor. Of juist de tegengestelde richting.
Zo niet onze vriendin. Ze deed wat ze moest doen. Keek nog een keer in de spiegel en zag en hoorde tot haar grote schrik hoe de achterste auto bij draaide maar zich alsnog met grote snelheid tegen de linkerachterkant van de Toyota aanramde. De Toyota werd een meter letterlijk door de lucht geduwd en kwam met een klap neer vlakbij de entree van het kamp.
Thamar zat op de middelste rij en de kinderen zaten achterin. Eline zat precies in de hoek waar de klap viel.
Wonder boven wonder (God heeft hier echt ingegrepen) kwamen de meesten er met de schrik vanaf en “alleen” Eline had 2 haarscheurtjes in haar rechteronderarm. Erg genoeg, maar het had zo anders kunnen aflopen.
We zijn zo dankbaar dat ze in een sterke auto zaten en dat ze precies op de hoek van de auto geraakt zijn. Daar waar de auto erg stevig is.
Er gebeurde nog veel meer. Ik probeer dat in de volgende blog te vertellen.
Op de foto staat de auto van de andere chauffeur (hij staat op de linkerweg helft, wilde dus een linksaf slaande auto links in halen!!!!!). De grijze auto is de auto die werd gelanceerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten