Kliniek

Afgelopen week ben ik begonnen in de kliniek. Een heftig begin, soms wat
overweldigend maar super leuk en interessant met als leuke afsluiter een
ritje met de ambulance!
Vanaf volgende week zal ik op maandag, dinsdag en woensdag op de 'ward'
(afdeling) zijn. De afdeling telt 12 bedden en er zijn nog twee bedden
in de 'isolation rooms'. De bedden zijn veelal bezet door ondervoede
kinderen en door hiv-patienten.
Maar deze week heb ik eerst meegelopen bij de 'behandelaars'. Op maandag
de outpatients, dat kunnen volwassenen of kinderen zijn die ziek zijn of
een of ander lichamelijk probleem hebben. In de kamer waar ik was werden
twee mensen tegelijk geholpen, door twee behandelaars en tussendoor
lopen er mensen in en uit. Net aan de andere kant van de muur zitten de
mensen te wachten en ondertussen mee te luisteren. Erg chaotisch
allemaal. Tussendoor nog een noodgeval, een vrouw die de avond ervoor
thuis was bevallen, maar nog hevig bloedde. Ook het kind bloedde, ook
erg chaotisch allemaal.
Op dinsdag komen de zwangere vrouwen. Controle, scan, hiv-test etc.
Tussendoor ook nog weer twee vrouwen bevallen...
Op woensdag komen dan de kinderen, Wegen, meten, vaccinaties etc. Ik zat
in de dokterskamer, daar komen de speciale gevallen waar de behandelaars
ook niet meer weten wat ze moeten doen. Kleine operaties, zoals het
draineren van een abces is mogelijk, alleen lokale verdoving. Een vrouw
verdacht van buitenbaarmoederlijke zwangerschap moest met spoed naar
Banjul (als ze zou gaan bloeden zouden wij niets voor haar kunnen doen,
dus in de ambulance! Als wij zelf naar de stad rijden, gaan we meestal
niet harder dan 100km en dan vaker nog zo'n 80km/uur. Met de ambu
onafgebroken 120 gereden, als er iets in de weg stond: hup sirene aan,
iedereen aan de kant. Ik zat voorin, af en toe met kromme tenen, en
halfdoof door het enorme lawaai van de sirene. In een uurtje stonden we
in Banjul!
Maandag wordt ik ingewerkt op de ward, benieuwd hoe dat zal zijn!