Geen benzine meer

We deden de laatste boodschappen en reden naar het benzinestation toe om de tank te vullen voordat we de volgende dag naar Senegal zouden vertrekken. De auto heeft 2 tanks, er kan dus een behoorlijke hoeveelheid in en dat is handig als we lange ritten gaan maken (zoals naar Senegal). Benzinestations zijn er nog niet zo heel veel. Ik kan beter zeggen;die zijn er best wel veel, alleen zijn die niet handig verspreid over het land. En dan heb ik het over ons eigen land. Senegal heeft het toch beter voor elkaar.
We besloten de grote tank te laten vullen (ja die vullen zij daar voor je, da’s wat je noemt service!), en de kleinere te laten met wat erin zat. Er was gewoonweg geen geld meer voor. Maar ja, het moest wel kunnen, die reis naar Senegal.
In de vroege ochtend zijn we toen op pad gegaan.
6.45 vertrokken, in de regen, die in de nacht begonnen was en niet meer had opgehouden sindsdien. Het schoot lekker op. We waren meer dan 4 maanden die kant niet opgeweest en waren een beetje vergeten hoe de weg was, hadden zelfs gehoopt dat ze verder hadden gewerkt. Helaas, helaas. Na een aantal kilometers begon de onverharde weg. En die was in werkelijk zo’n enorm slechte staat dat ik even dacht dat de auto zei; “Ik stop ermee”. Zo slecht hadden we de weg nog nooit gezien (en ook niet onze collega’s die toch al wat jaren op het veld zijn).
Eindelijk na 2 uur waren we bij de Ferry…….. alleen die ging nog niet, want z’n diesel was op. Geloof jij dat. Ja dat kan in Gambia.
(Onze collega’s die een uur eerder waren vertrokken stonden ook nog te wachten. Hahaha). Uiteindelijk ging de ferry weer en zijn we na veel gehobbel veilig en wel aangekomen op de BCS.