WATER, WATER, deel 2

Het was de bedoeling om deel 2 te beginnen met de mededeling om; WATER,WATER met enthousiasme te lezen. Maar als u dat gedaan hebt moet ik u teleurstellen en u vragen om dit weer met de nodige wanhoop te lezen. Ik zal het u uitleggen.
(Omdat we zelf slecht toegang hebben tot internet moet ik een beetje gokken waar ik de vorige keer gebleven was).
De putgravers waren opgeroepen om zo snel mogelijk de put te herstellen, want dit was toch wel een spoedgeval; toubabs (blanken) zonder stromend water. Al snel waren ze er, en in hun geheel dit-is-best-snel tempo hebben ze de ringen nieuw gemaakt en ook de modder uit de put gehaald waardoor onze pomp vrij kwam.
En die pomp dat was de 2e uitdaging. Na eerdere ervaringen durfde ik het wel aan en heb de waterpomp “ontmanteld”. Tot aan het laatste schroefje is ie losgegaan (ik ook, haha). Ik heb de verschillende onderdelen gedroogd, waar nodig geschuurd en goed schoongemaakt. Na een hele dag werk, de volgende dag de pomp weer in elkaar gezet. (Grappig toch hoe dat altijd sneller gaat). Gelukkig hield ik aan het eind geen schroefjes over.
Knop omgezet en warempel de pomp werkte, ……… Vol enthousiasme en jawel toch een beetje trots de pomp weer in de 18 meter diepe put laten zakken. De ronde en vreugdedans zou net worden ingezet toen de pomp besloot er mee te stoppen. Een “tranendans” was het gevolg. Al weken zitten we zonder stromend water. Het is zo vervelend om het waterreservoir van de WC steeds zelf bij te moeten vullen met 20 liter zware containers.
De volgende dag de pomp weggebracht naar een “gespecialiseerd” bedrijf. Die hadden het snel klaar en vol goede moed probeerden we het weer. Met de komst van opa en oma in het vooruitzicht wilden we de pomp nu echt weer graag aan het werk hebben. (Eerst hoopten we de pomp werkend te hebben voordat de kinderen thuis zouden komen, maar dat lukte echt niet).
YES, de pomp deed het, ………. (U voelt em al) voor een paar uurtjes en hield er weer mee op. Tja en de garantie hier in The Gambia gaat meestal tot aan de deur. Soms zelfs maar totdat het artikel over de toonbank is. Ondertussen waren opa en oma gearriveerd en pakte ik het gereedschap weer om al sleutelend aan de pomp erachter te komen dat het “gespecialiseerde” bedrijf de rubberen ringen vergeten had. Nu alleen maar die ringen vinden en dan zou het eindelijk opgelost zijn. AL biddend naar de kliniek gelopen en daar mijn geluk geprobeerd en warempel daar lagen dezelfde. Zou het nu eindelijk "eind goed al goed worden”? ………………………………………… Wordt vervolgd……