HAMSTRA EN DE GIER

Het was een donderdagochtend. De auto volgeladen met het gezin en volle tassen vanwege de prayerday en het weekend dat we in Combo door zouden brengen. Wie kon vermoeden dat de reis anders zou verlopen als gedacht.
In de hoofdrol de Fam Hamstra en De Gier.
7.15 Zoals gezegd, bepakt en bezakt startte ik de auto voor de rit van anderhalf uur naar Combo
(90 km). Er stond weer een gebedsdag gepland en dat betekent dat we om 7.15 weg moesten om er om 8.45 te kunnen zijn.
De rit begon rustig. Veel mensen bleven nog binnen, vanwege de kou. Net als in Nederland als het sneeuwt en de wereld pas langzaam op gang komt, zo komt in dit jaargetijde The Gambia ook langzaam op gang vanwege de kou.
De eerste politiepost konden we zo passeren omdat de agenten te druk waren zich te verwarmen aan het door henzelf gestookte vuur. Maar al gauw won de zon aan kracht en moesten we bij de volgende politieposten wel stoppen voor “een gezellig praatje” alvorens we onze weg konden vervolgen.
Onderweg merkte ik al dat er iets niet helemaal klopte. De remmen werkten niet zoals het zou moeten, … sabotage (oh nee das wel erg ver gezocht). Ik merkte het toen ik voor de politiepost moest stoppen en pas een meter na de politiepost tot stilstand kwam. Maar met mijn vriendelijkste glimlach was er geen probleem en konden we door. In de dorpen moesten we voorzichtig rijden vanwege al de kinderen die te voet naar school gingen.
Opeens nadat we een aantal huizen gepasseerd waren zagen we rechtsboven in de lucht grote zwarte vlekken. En we dachten nog; Is het een vliegtuig, is het een vogel, …. Nee het is superman, oh nee het waren toch vogels. Tientallen grote zwarte gieren cirkelden in de lucht rond ene grasveldje waar waarschijnlijk een dode ezel, geit, schaap, hond, kat of koe lag. Plots vlogen ze laag over de weg, maar gelukkig toen ik eraan kwam vlogen ze weer op………….. De meesten tenminste. Net die laatste niet en die was te laat. Met een harde klap en glasgerinkel (oh nee! mijn koplamp) vloog de grote gier, zonder zijn vleugels te bewegen naar de linkerkant van de weg, bijna op de schoot van een vrouw die daar zat. Het zou zijn laatste vlucht zijn. Hij was op zoek naar voer maar werd het uiteindelijk zelf voor zijn collega’s.
Nee hier in The Gambia stop je niet, nee dat is niet zielig het is die vogel zijn eigen schuld. Hij is tenslotte toch geen auto? Ik ga toch ook niet met mijn auto vliegen? (oooh Silvian wat een gemeen grapje). De kinderen hadden het ook zien gebeuren en ik was een beetje bang voor hun reactie. Maar dat had niet gehoeven. Er werd een voorzichtig gelachen over hoe de gier zonder te vliegen toch vloog.
Al gauw was het voorval weer vergeten, en herinnert nu alleen de kapotte koplamp aan de korte samenwerking tussen Hamstra en de Gier.