zooo scahttig!

Mijn werkdagen oop de ward zitten er (voorlopig) op. Na onze vakantie gaan we ons richten op de nursing school, die waarschijnlijk half maart van start zal gaan. In januari zal via de radio worden aangekondigd dat we de opleiding gaan starten en iedereen die geinteresseerd is, en aan de juiste kriteria voldoet, kan zich aanmelden en een entree-examen doen. We hopen begin februari dan te weten wie onze 8 studenten zullen zijn voor de komende twee jaar. Maar goed, voor mij dus even geen werk meer in de kliniek, wat ik wel erg jammer vind want ik had het goed naar m'n zin. In de laatste week was er een te vroeg geboren babietje opgenomen. Hij was twee maanden te vroeg geboren en woog maar 1 kilo! Hij was zo klein dat je 'm met een hand kon pakken. Zooo klein, zooo schattig! De moeder had hem steeds op haar buik liggen met een enorme berg dekens erover heen. Elke twee uur werd hij gevoed door een heel dunne sonde(buisje) via de mond. We hebben geen couveuse, dus moet de moeder het zelf warm houden. Op mijn laatste dag werd de naamgevings ceremonie gehouden, dat wordt altijd op de 8e dag gedaan. Het was het eerste kindje van de (jonge)ouders en ik was blij te zien dat ze er veel werk van hadden gemaakt. Ik heb al wel eens eerder gemerkt dat mensen niet veel moeite doen voor een 'zwak' kind, die het misschien toch niet redt. Maar deze vader had alles geregeld: er kwamen allerlei mensen om voor moeder en kind te bidden, er werd een kip geslacht, er werden cola noten uitgedeeld en nog een ander wit goedje dat ik nog niet eerder gezien had. En er werd natuurlijk een naam gegeven: Jerreh. En dat allemaal gewoon op het ziekenhuis terrein...(zie foto's) Het is nog maar de vraag of Jerreh het echt gaat redden, maar ik hoop het wel, zijn moeder was zo blij met 'm.