een insluiper

Tot nu toe hebben we ons heel veilig gevoeld in Gambia. Onze collega's hebben wel eens met inbrekers te maken gehad, maar dat was alles. Maar nu waren wij aan de beurt... Silvian was op vrijdagavond in de kliniek om het 'kerst-avond-programma' te doen, namelijk een film draaien die in Mandinka het verhaal van de Bijbel vertelt. Het was een chaotische dag, in de middag waren de koorkinderen geweest en we hadden tot een uur of zes het huis vol. Daarna nog wat kleine dingetjes regelen, en toen iedereen weg was ben ik gelijk naar de keuken gegaan om pannenkoeken te bakken en daarna zijn we (ik en de kinderen) op de bank geploft om een filmpje te gaan kijken. Toen de film bijna afgelopen was, dachten Lukas en ik dat we iets hoorden, maar ja, we horen zo vaak wat: duiven op het dak, vleermuizen of eekhoorntjes. Na de film liep ik naar de veranda en daar stond een man. Ik dacht nog: he, is er nog iemand die zijn telefoon nog moest ophalen (verschillende mensen komen geregeld hun telefoon bij ons opladen), maar toen realiseerde ik me al snel dat dat helemaal niet kon. Het was al pikdonker, de man was donker (hij had geen shirt aan) en ik zag hem richting de deur lopen. Toen begon ik te schreeuwen van hee! wat gebeurt hier? en hij rende ervandoor, de tuin in, waarschijnlijk over de muur heen (was te donker, kon ik niet zien). Eerst konden we niets bedenken wat hij had meegenomen, maar toen Silv met de zaklamp erbij kwam zagen we de computermuis van Lukas liggen, en toen bleek dus dat zijn (mini)laptop weg was.We vonden een T-shirt en een cap, en later een hamer waarmee hij had geprobeerd een deur van het huis van de buurvrouw te forceren. De politie heeft deze dingen meegenomen voor 'onderzoek'.Pas later kwamen we erachter dat hij ook mijn (mini) laptop had meegenomen en onze harde schijf. Al snel begon de dorps-tamtam te werken: op de compound achter ons was iemand die ons kent en die had mij horen roepen. Onze buurman hoorde dat weer en die stond gelijk bij ons op de stoep. Ik had zelf inmiddels Silv gebeld en die ging gelijk op zoek. Iemand anders heeft de politie gewaarschuwd en die kwamen rond 22:30 langs. De volgende dag was zo ongeveer het hele dorp op de hoogte en was iedereen heel boos. Het schijnt dat er langer inbraken gepleegd worden in het dorp. We zijn geschrokken, de kinderen natuurlijk ook.Toch hebben we allemaal prima geslapen en was de schrik de volgende dag al een stuk minder. Het is gewoon heel erg balen, ook omdat de enige computer waarop we internetconnectie hadden weg was. Maar het is ook een goede waarschuwing dat we onze deuren goed dicht (op slot) moeten houden, en onze spullen goed moeten opbergen.En het is geweldig te zien hoe mensen met ons meeleven, en dat er alweer geld beschikbaar is om een en ander te vervangen...